Τι κάνει σήμερα ο Ορφέας Περίδης;

Ο Ορφέας Περίδης σπούδασε μουσική σε διάφορα ωδεία και πήρε πτυχίο αρμονίας και κλασσικής κιθάρας. Το 1989 πήρε μέρος στο δίσκο του Νίκου Παπάζογλου «Σύνεργα» με τα τραγούδια «Μάτια μου», «Φεύγω», «Θάνατο θέλω τραγικό». Δύο χρόνια αργότερα στους αγώνες τραγουδιού της Καλαμάτας, απέσπασε το τέταρτο βραβείο με το τραγούδι «Ο Ρομπέν των καμένων δασών». Κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο το 1993 με τον τίτλο «Αχ ψυχή μου φαντασμένη». Σε αυτή του τη δουλειά περιέχονταν τα πολύ γνωστά τραγούδια «Φωτοβολίδα» και «Ζηλεύει η νύχτα» αλλά και κάποια ακόμη.
 

Τρία χρόνια αργότερα έβγαλε τον δεύτερο δίσκο του και είχε τίτλο «Καλή σου μέρα αν ξυπνάς», από το συγκεκριμένο άλμπουμ ξεχώρισαν το «Αχ να σε δω» και το «Κάτι μου κρύβεις». Το 1998 πήρε μέρος στο δίσκο του Μανώλη Λιδάκη που ονομαζόταν «Ο ήλιος του Γενάρη». Συνέθεσε μάλιστα κάποια από τα τραγούδια του άλμπουμ. Ένα χρόνο αργότερα βγήκε η τρίτη του δουλειά με τίτλο «Για πού το’ βαλες καρδιά μου». Το 2000 έγραψε μουσική για το θέατρο και συγκεκριμένα για το έργο «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη και «Ο Πειρασμός» του Γρηγόρη Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. 


 

Ένα χρόνο αργότερα δοκίμασε κάτι διαφορετικό κυκλοφορώντας ένα δίσκο αποκλειστικά με παιδικά τραγούδια. Το 2003 έβγαλε έναν ακόμη δίσκο, όπως το ίδιο έκανε και το 2004 στον οποίο συμμετείχαν ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Το 2007 κυκλοφόρησε μία ακόμη δουλειά με τον τίτλο «Κάποιον αγαπάει ακόμα». 

Πρόσφατα πήρε μέρος στη συναυλία «Στις αγορές του Μάνου Χατζιδάκι» και ήταν η πρώτη φορά που ερμήνευσε τραγούδια του. Όπως λέει ο Ορφέας Περίδης, σκέφτεται αυτή τη χρονιά να βγάλει μία καινούργια δουλειά αλλά και να προετοιμάσει τις εμφανίσεις του σε όλη τη χώρα. Ποτέ όμως δεν αφήνει τα τραγούδια που ετοιμάζει για άλλους καλλιτέχνες. Θα κυκλοφορήσει πάντως το Δεκέμβρη ένας δίσκος με πολλές συμμετοχές. 

Εμφανίζεται κατά καιρούς σε διάφορες μουσικές σκηνές ανά την Ελλάδα αλλά προτιμά τις περιοδείες. 

Ο Ορφέας Περίδης υποστηρίζει ότι ανήκει στην κατηγορία των αισιόδοξων ανθρώπων αλλά στη δουλειά που ετοιμάζει, θέλει, όπως σημειώνει, να αποτυπώσει την πραγματική εικόνα των γεγονότων. Θεωρεί δε ότι η μουσική είναι μία θεραπεία και προσφέρει –έστω και λίγο- αισιοδοξία στους πολίτες. Του αρέσει, πέρα από την κιθάρα και το πιάνο ενώ τον ενδιαφέρει να κάνει αρκετά καλές δουλειές αλλά και να γράφει εξίσου ωραία κομμάτια που θα μείνουν. Και παρά την κρίση, θα συμβούλευε τους νέους να ασχοληθούν με το επάγγελμά του, μόνο βέβαια στην περίπτωση που έχουν ταλέντο.